Terminologia

Węgiel aktywny – postać węgla, która została przetworzona (aktywowana) w celu zwiększenia jej porowatości i dzięki temu uzyskania dużej powierzchni właściwej dostępnej dla celów adsorpcji i reakcji chemicznych. 
Adsorpcja – jest procesem, który występuje, kiedy roztwór gazowy lub ciekły gromadzi się na powierzchni ciała stałego lub cieczy (adsorbentu), tworząc warstwę cząsteczek lub atomów. 
BAC – węgiel aktywny biologicznie (ang. Biologically Activated Carbon) 
BOD – biologiczne zapotrzebowanie na tlen (ang. Biological Oxygen Demand)
Desorpcja – zjawisko, w którym substancja jest uwalniana z powierzchni lub poprzez powierzchnię. 
DOC – rozpuszczony węgiel organiczny (ang. Dissolved Organic Carbon)
EBCT – czas kontaktu z pustym łożem (ang. Empty Bed Contact Time) 
GAC – granulowany węgiel aktywny (ang. Granular Activated Carbon) 
Liczba jodowa – jest masą jodu (w gramach), która jest pochłaniana przez 100 gramów substancji chemicznej. Służy do pomiaru ilości mikroporów w węglu.
Makropory – największe pory w substancji 
Mezopory – średniej wielkości pory w substancji 
Mikropory – najmniejsze pory w substancji 
MTZ – strefa wymiany masy (ang. Mass Transfer Zone) 
NOM – naturalna materia organiczna (ang. Natural Organic Matter) 
PAC – sproszkowany węgiel aktywny (ang. Powder Activated Carbon)
Pestycyd – to substancja lub mieszanka substancji, wykorzystywana do niszczenia szkodników. 
Sorpcja – obejmuje zarówno absorpcję, jak i adsorpcję. 
Powierzchnia właściwa – jest miarą tego, jak dużo zewnętrznej powierzchni posiada dany obiekt. Jest ona zwykle mierzona przy pomocy metody BET i jest ogólnym terminem określającym wydajność węgla aktywnego.
Reaktywacja/regeneracja – proces, w którym węgiel odzyskuje swoje oryginalne cechy przy minimalnych stratach.